Trein en Inca ruïnes

We laten 's morgens de ballonnen achter voor de kinderen van de peuterspeelzaal en rijden richting Cuenca. Onderweg stoppen we in Alausí om een stukje met de trein heen en weer te rijden. We rijden naar de duivelsneus en weer terug. Onderweg zien we mooie vergezichten en ravijnen. Er wordt een hoogteverschil van 5% overbrugd door te zigzaggen. We rijden dus steeds een stukje vooruit en een stukje achteruit. De stoelen staan los in de coupé. Bij de duivelsneus stappen we uit en worden welkom geheten door dansers op het station. In het museum zien we hoe het zigzagsysteem werkt en wat oude attributen die gebruikt zijn tijdens de bouw. Daarna dezelfde weg weer terug en verder met de bus.

Daarna hebben we Ingapirca bezocht, waar de grootste en best bewaarde Inca ruïnes zijn. Net als in Guamote bestaat de bevolking uit Kichwa indianen. Alleraardigste mensen en ook hier leven ze in plaggenhutten. Grappig is dat enkele Kichwa indianen inmiddels stenen huizen bouwen en nog steeds op vuur koken en verwarmen, maar waar vroeger de rook door het rieten dak verdween, blijft deze nu in huis hangen. Ze zijn nog niet op het idee gekomen om dan een schoorsteen in het huis te maken. Een gat in de markt. Even voorbij de ruïnes is een indianenhoofd in de rotsen gehakt.

In het donker rijden we verder naar Cuenca. Voordeel is wel dat de kerken en beelden 's avonds mooi verlicht zijn en dit een mooi uitzicht geeft onderweg. Nadeel is dat dit door de slechte wegen niet is vast te leggen.